Ambachtelijke historie


Antonio Annibale Talamini werd geboren in Vodo di Cadore, Italie. Na zijn diensttijd verlaat hij het dorp voorgoed. Als enige in het gezin keert hij de armoede de rug toe die hem wachtte. Hij nam zijn durf, zijn werklust en de kennis van ijsbereiding mee. Hij was nog geen 16 toen hij naar Belgie vertrok, waar hij betonvlechter was. Daarna heeft hij nog in Rotterdam gewerkt. Om nog onbekende redenen vertrok hij naar Leeuwarden, alwaar hij startte met het maken van gipsen tuinbeelden. In 1934 richt hij samen met nog 3 Italianen de ijsfabriek:< La Venezia D’Olivio & co. op in de Kleine Hoogstraat. Het ijs werd verkocht middels 5 ijscokarren die hij zelf had gemaakt.

In 1935 gaat ieder zijn eigen weg en zet Antonio Annibale Talamini op 24-jarige leeftijd de fabriek op eigen kracht voort.

Het was aan zijn karretje dat de net 17-jarige Wilhelmina Gutman het ijsje liet smelten bij de aanblik van die donkere man die zo grappig nederlands sprak. Hij besloot Leeuwarden niet meer te verlaten, hij wilde met ‘mientje’een gezin stichten. Hij werkte hard en lang en slaagde erin met een sober bestaan toch te sparen.

Tijdens de laatste wereldoorlog kreeg Antonio Talamini het voormalig pakhuis in bezit en zette er zijn ijssalon in voort. 
De familie Talamini heeft er zelfs enige tijd in gewoond. 
De zaak werd steeds succesvoller en hij introduceerde voor het eerst in Friesland de ijstaart. Aanvankelijk werd er maar een per week verkocht. Tegenwoordig is dat met de kerstdagen zo’n 1000. In 1981 draagt hij de zaak over aan zijn dochter Tea Talamini en zijn schoonzoon Gerard Bär.
Zij hebben de zaak grondig verbouwd en het succes gecontinueerd en uitgebreid.

Het pand werd uitgeroepen tot het lelijkste gebouw van Leeuwarden.
In 1988 werd het opgeknapt en werd het logo van de zaak er op geschilderd.
Bijna alle familie heeft in de zaak gewerkt..met een speciale aandacht voor de jongste van de Talamini’s;Antonio. Helaas is hij overleden.
Het bedrijf is nu nog steeds een echt familiebedrijf.  De dochter van Tea, Sarina, heeft het onderwijs verlaten en is sinds 2002 bij de vennootschap gekomen. Zij zwaait nu de scepter.